فهیمه رحیمی

ای مردم

چه غم انگیر رفتی با هزاران لحظه بی تبلیغ که ساختی و 

تمجید نصیبت نشد

.

.

تو نوشتی

ما  کوندرا خوانده بهت پشت کردیم

تو نوشتی

تو مردی

من این طور نبودم

که دلم بسوزد و تغییر

مرد عمل بودم 

و

و یک دنیا حقیقت اطواری

.

.

.

آغازی دوباری نزدیک است