به دنبال زاویه ای متفاوت در اتاق
برف، بیرونِ سفید پوش
انعکاس آفتاب مورب از هر آنچه هست و نیست را دو شقه می کند و
زاویه می سازد
من
دلم برای زاویه تنگ می شود
که درون صفرش بنشینم
فشرده
خیسش کنم
بیشتر فرو روم
او هی تنگ تر شود
من بیشتر فرو می کنم
.
.
.
.
این انعکاس نور بر سفیدی است
که اینچنین دل را برای زاویه تنگ می کند
No comments:
Post a Comment