زبانی که نیست

تو به جرات خود را لایقش نمی دانستی

زبان هم به کمک ما نخواهد آمد

حتی نای

حتی ریه هامان

معده تو

دل و روده من هم که فدایش شود باز آب از آبی که ریخته شده تکان نمی خورد

.

.

.هیچ گاه این شعر ها ترجمه نخواهد شد

مثل شهیدان بی نام و بی قبر که در باد باید نشانی شان را پرسید

.

.

.

تحقیر نا پذیر است این همه انکار

بیشتر سوال بر انگیزِ  ذهن های کرم زده

   جولانگاه موریانه ها

فرو می روی هر چه بیشتر بسازی

.

.

.

تا کی عقل از احساس جداست؟

تا کی همه چیز از هم جداست

میل به بودن با میل با هم بودن

جداست